در زندگی زخم هایست که مرگ در مقابلشان عیش و عشرتی است طولانی . گاهی کار و گاه تفریح و گاه هر چیز دیگر اما تو ، آنجا نشسته ای درست در گوشه قلبم آنجا که ابر دوست داشتن های دلم دائم می بارد. نشسته ای بر صندلی قرمز پست مدرنیزه شده قبلم و با لباس گلدار بلندت . پایت را بر پای دیگرت انداخته ای و عمیق نگاه ام می کنی نسیم می وزد و موهایت در باد تکان می خورد و پایین لباست تکان می خورد و قبلم تکان می خورد.خورد ,تکان منبع
درباره این سایت