مرنجانم دلت را

آری ، شوربختانه گاهی دستی بالا می رود و صورتی سرخ می شود کلامی ساطع می شود و قلبی می شکند نگاهی دورها را می نگرد و چشمی دیگر، تر میشود. این تمدنی است که بشر به آن خو کرده باشد. مخصوصا گاهی این حرف ها و نگاه ها و خشونت ها از طریق کلمات بی روح در خطوط نامتوازن عصر تهجر نیز که جا به جا شوند دیگر بر کلاغ های چهل تا چهل تا نیز می افزاید. محبوب من اینجا تهران است . شهری که من و تو " ما " در ان چون گرفتاران اسیر در بند هم افتاده و از خلا هر نگارین کلاممان قلبی می منبع